Ο Γέροντας,ο παπάς, ο Δεσπότης μας.

«Έτσι πρέπει. Την νύχτα να κάνω τις προσευχές, τις μετάνοιες και τους σταυρούς και τη 

μέρα να τρέχω για φαγητό, φάρμακα και παρηγοριά όπου χρειάζεται. Την νύχτα πρέπει να είμαι με το Θεό και τη μέρα με τον άνθρωπο. ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ; ΕΥΧΗΘΕΙΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ  ΚΑΝΩ».(Γεράσιμος Φωκάς)

Αυτά τα ταπεινά αλλά τα γεμάτα από αγάπη λόγια που διάβασα σήμερα σφηνώθηκαν κυριολεκτικά μέσα στην καρδιά μου και με παρακίνησαν να γράψω ''δυο'' λέξεις,έτσι απλά, για τον παπά Γεράσιμο Φωκά.

 Με την επιστροφή μου στο νησί το 2009 είχα πάρα πολλά κενά λόγω της μακράς απουσίας μου(από το 1977).

 Τον παπά Γεράσιμο δεν τον ήξερα ακουστά τον είχα όπως λέμε, κατόπιν τον γνώρισα μέσα από διάφορες εκκλησιαστικές εκδηλώσεις- Θείες λειτουργίες, όπως κατά το σαρανταλείτουργο των Χριστουγέννων (κατόπιν προτροπής μιας αγαπητής φίλης), στο εκκλησάκι της Παναγίας Ρακαντζή,στην  Ι.Μ του Αγ.Ανδρέα κάτω από το φως των κεριών στις Μεγάλες Τεσσαρακοστές, στις ολονυκτίες που γινόταν στον Αγ.Γεράσιμο,κατά τις λιτανείες της Ιεράς εικόνας της Παναγίας των Σισσίων, αυτά τώρα ''πρόχειρα''μου έρχονται στο μυαλό μου,παρών έβλεπα και άκουγα ο ακούραστος ''στρατιώτης'' της εκκλησίας παπάς Γεράσιμος.

Μετά μου δόθηκε η ευκαιρία και η τιμή  να δεχθεί την  ταπεινότητα μου στην Επισκοπή δύο η τρεις  φορές που μέσα στα άλλα μου/μας έλεγε '' την πατρίδα μας και την  πίστη μας πάνω από όλα''.

Ο παπάς Γεράσιμος μπορώ να πω ότι γεννήθηκε για την εκκλησία μας και αυτό δείχνει όλη του η πορεία από μικρό παιδί-παπαδοπαίδι στο Ι.Ν των Ταξιαρχών μέχρι το Άγιο Του τέλος επί της γης.

Τον θυμάμαι πάντα με το κομποσκοίνι στο χέρι,με εκείνο το αγέρωχο  και ακούραστο περπάτημα (έτσι  έδειχνε ) με το κεφάλι σχεδόν πάντα προς τον ουρανό  να σκορπά απλόχερα την ευλογία του Κυρίου μας.

Μόλις πήγαινες να  ασπαστείς το χέρι του, ιδιαίτερα σε δημόσιο χώρο, τραβούσε ευγενικά το χέρι του.Δεν ήθελε τίποτε ο παπάς παρά μόνο επιζητούσε να δίδει και να προσφέρει.

Πάμπολλες ήταν οι φορές που τον άκουγες να μονολογεί,Χριστέ μου,Παναγία μου της οποίας είχε μεγάλη Αδυναμία όπως και στον Άγιο μας.

Για το φιλανθρωπικό έργο του δεν θα πω τίποτε περισσότερο γιατί  ορισμένα είναι γνωστά αλλά και πολλά άλλα άγνωστα.

Επιθυμώ όμως να καταθέσω ένα προσωπικό βίωμα που είχα μία -δύο μέρες μετά την χειροτονία του.Μια κυρία ζητούσε να μάθει το τηλέφωνο του για να τον πάρει και να τον συγχαρεί για τους λόγους που όλοι μας χαρήκαμε για την εκλογή του.Μα μέσα στα άλλα ''εξομολογήθηκε'' ότι  κάποτε που ήταν στο κρεβάτι του πόνου πήγαινε και της έδινε δύναμη και κουράγιο και φεύγοντας της έβαζε κρυφά κάτω από το μαξιλάρι της  χρήματα για τις ανάγκες της.

Επίσης μετά την κοίμηση του μου είπε ένα ''παιδί '' όταν συναντηθήκαμε στο δρόμο ''Σωτήρη εάν δεν ήταν ο παπά Φωκάς θα ήμουν στο δρόμο''.

Τι να πεις ,αυτός ήταν ο Γέροντας Γεράσιμος Φωκάς.

Παραμονή των Θεοφανίων,φέτος, πανευτυχής του ανοίξαμε την πόρτα να μας ραντίσει με αγιασμό,αλλά και να ακούσουμε εκτός του ''εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε''.... τις γνωστές λέξεις,που και του ιδίου είχαν γίνει βίωμα,να έχουμε πίστη στον Χριστό μας,στην Παναγία μας,στους Αγίους μας και κουράγιο,δύναμη υπομονή, υπομονή, υπομονή...

Εντύπωση μου είχε κάνει το βλέμμα του στις διάφορες εκδηλώσεις και πολύ περισσότερο κατά τη διάρκεια των λειτουργιών και των κηρυγμάτων του,κοιτούσε πάντα ψηλά στον ουρανό ή κατάχαμα,καταγής.

 Τα πουλιά όταν πίνουν νερό σηκώνουν το κεφαλάκι τους ψηλά στον ουρανό ,είχα ακούσει μια φορά εδώ στην εκκλησιά από ένα κληρικό,για να ευχαριστήσουν το Θεό!!!

Θα συνεχίσω με τα λόγια της ηγουμένης του Ι.Ν Μεταμορφώσεως Χορτιάτη,εκεί που έζησε τις τελευταίες του στιγμές ο Μακαριστός Μητροπολίτης μας''Λες και τον άρπαξε ο Θεός...”

και θα κλείσω με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ.Νικόλαο που σήμερα μεταξύ των άλλων είπε:

''Έφυγε με τον μανδύα της Αρχιερωσύνης ακηλίδωτο ως Άγγελος, πριν προλάβουν τα προβλήματα, οι παγίδες, και τα ενεδρεύοντα πάθη του Επισκοπικού αξιώματος, να μειώσουν την δύναμη και καθαρότητα του Παναγίου Πνεύματος''.

Εμείς εδώ στο νησί  πονάμε γιατί σε περιμέναμε για την ενθρόνιση σου,τελικά όμως  ενθρονίστηκες μέσα στην καρδιά μας σεβαστέ μας Δεσπότη,αλλά  στον ουρανό οι άγγελοι έχουν στήσει χορό γιατί τους έρχεται ένα άγγελος από τη γη.

Γέροντα,παπά μας και Μακαριστέ Μητροπολίτη μας ζητάμε την ευχή σου αλλά και τη μεσιτεία σου στον Κύριο και Θεό μας.

Αιωνία σου η Μνήμη,

Καλό παράδεισο αξιομακάριστε Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυρέ Γεράσιμε