Μέχρι πότε όμως;

Εθνικό πένθος και μεσίστεια η Ελληνική Σημαία.Όπως φαίνεται το Εθνικό μας Σύμβολο ''συμπαρίσταται'' στις λύπες αλλά στις χαρές.Μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν μας λέει πως το 2007 είχαμε 19 νεκρούς από την πυρκαγιά στην Ηλεία,το 2017στη Δυτική Αττική, από μια βροχή, όπως έγραψαν τα ΜΜΕ, είχαμε,αν θυμάμαι καλά 15 νεκρούς και αρκετούς τραυματίες. 
Σήμερα από μια ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ βροχή τα αυτοκίνητα στο Μαρούσι κολυμπούσαν στα νερά της. Όσο αφορά για τη φετινή φονική πυρκαγιά,στο Μάτι,νομίζω φταίει το σήμερα αλλά και το παλιό.Τόσα χρόνια,βλέπουν,γνωρίζουν(θέλω να πιστεύω),πως αν γίνει κάτι θα έχουμε ανθρώπινες απώλειες. Σπίτια(πως χτίστηκαν ίσως μάθουμε) ,αυτοκίνητα,ναι σοβαρό, αλλά πάντα προέχει η ανθρώπινη ζωή.
Όπως βλέπουμε λοιπόν τα παθήματα δεν μας γίνονται μαθήματα.Δυστυχώς τα πράγματα ''πάνε μόνα'' τους ότι εδώ κάτι λείπει. Λείπει το ενδιαφέρον,η οργάνωση, ο σχεδιασμός,η υλοποίηση υφιστάμενων σχεδίων και η διόρθωση των όπου απαιτείται.
Στις ζούγκλες,αν θυμάμαι καλά,δεν υπάρχουν σπίτια,αλλά και αν υπάρχουν σχεδιάζονται ασφαλείς διάδρομοι διαφυγής και ιδιαίτερα για τα γυναικόπαιδα.Ενδεχομένως και να υπήρξαν όλα αυτά.Σκέψεις ενός απλού πολίτη .Οι απώλειες όμως διαδέχονται η μια την άλλη αναλόγως την εποχή.Μέχρι πότε όμως;;;;